15 მაისს გაიმართა ალტერვიჟენის ოფენ ეარ ფესტივალი. სამი სცენა, რვა შემსრულებელი, ორი ფოტოგამოფენა და პატრიარქი.
საქართველოში ბოლო დროს ლოკალური მასშტაბის ფესტივალები შესამჩნევად მომრავლდა, თუმცა, ერთდროულად სამ სცენაზე გამართული ფესტივალი მაინც ახალი ხილი იყო. სამწუხაროდ, კიდევ ერთხელ დამტკიცდა, რომ რაოდენობა ხარისხს არ ნიშნავს.
პირველ რიგში, დარღვეული იყო ფესტივალების ტრადიციული, დროით გამოცდილი სტრუქტურა, რომლის მიხედვით არის ერთი მთავარი სცენა და მეორადი სცენები, შემსრულებლები იყოფიან ე.წ. ჰედლაინერებად, ვორმ აპ გამომსვლელებად, ზოგიერთ შემთხვევაში არის მესამე კატეგორიაც - ახალბედები, რომლებიც მეორად სცენებს ითვისებენ. შაბათს სამივე სცენა მთავარი იყო და სამივეგან ყველა გამომსვლელი ჰედლაინერი იყო. ამას ემატებოდა ჟანრობრივი სიჭრელე. ერთმანეთში აზელილი პანკი, მეტალი, ალტერნატივა, თრიფჰოპი და ელექტრონიკა შანსს არ ტოვებდა სათანადო განწყობის შესაქმნელად. ამ მხრივ შედარებით ლოგიკური იყო აბანოთუბნის სცენა, რომელზეც Me and My Monkey და The Forest გამოდიოდნენ. მათი მუსიკა ისე არ ქმნიდა კონტრასტს, როგორც შარდენზე გამომსვლელი The Georgian და Kate and Me-ს მუსიკა. თუ პირველები ენერგიული (პოსტ) პანკით შეეცადნენ მსმენელ-მაყურებლის გამოცოცხლებას, მეორე ჯგუფის მოთრიფჰოფო, შედარებით ნელი მუსიკა უსიამოვნოდ მოხვდა ყურს. სხვათა შორის, აპარატურა კარგ ხმას გამოსცემდა, კომპოზიციებს შორის ტექნიკური შეფერხებები მინიმალური იყო, თუმცა, მთავარი შეფერხება ჯერ წინ იყო, ოღონდ არატექნიკური.
ფესტივალის დევიზი - მუსიკა ათავისუფლებს - ზუსტად ერთ საათში დაიმსხვრა. მსმენელი ვერ გაათავისუფლა ვერც პანკმა, ვერც თრიფჰოფმა და ვერც ფუჟენმა. განსაკუთრებით პარადოქსული იყო პანკ როკის ფონზე გაშეშებული მსმენელი. პლანეტარული სევდით შეპყრობილი გოთების უემოციობა შეიძლება გასაგები იყოს, სამაგიეროდ სრულიად გაუგებარია „მოპანკო” ნაწილის ინერტულობა. მსმენელი ვერც მაშინ გამოფხიზლდა, როცა სცენაზე ასული Kate and Me მოულოდნელად დაადუმეს. როგორც ორგანიზატორმა განმარტა, სიონში პატრიარქი მივიდა და დაკვრა დროებით უნდა შეეწყვიტათ.
აბანოთუბანში პატრიარქი არ მისულა, სამაგიეროდ მივიდა გიგი უგულავა. მის მისვლამდე Me and My Monkey-მ შეძლო მსმენელი აეცეკვებინა, მაგრამ მერის მისვლისთანავე უმეტესობამ ცეკვა შეწყვიტა და ქალაქის თავისა და ადგილობრივი უხუცესების ნარდის თამაშზე გადაერთო.
მთლიანობაში ფესტივალი შედგა, მაგრამ იდეა - მუსიკა, როგორც თავისუფლება - ჩავარდა. მიზეზი ალბათ თანაბრად არის მსმენელსა და ორგანიზატორებში, ყველაზე ნაკლებად კი - შემსრულებლებში. მათ მაქსიმუმი გააკეთეს.
საქართველოში ბოლო დროს ლოკალური მასშტაბის ფესტივალები შესამჩნევად მომრავლდა, თუმცა, ერთდროულად სამ სცენაზე გამართული ფესტივალი მაინც ახალი ხილი იყო. სამწუხაროდ, კიდევ ერთხელ დამტკიცდა, რომ რაოდენობა ხარისხს არ ნიშნავს.
პირველ რიგში, დარღვეული იყო ფესტივალების ტრადიციული, დროით გამოცდილი სტრუქტურა, რომლის მიხედვით არის ერთი მთავარი სცენა და მეორადი სცენები, შემსრულებლები იყოფიან ე.წ. ჰედლაინერებად, ვორმ აპ გამომსვლელებად, ზოგიერთ შემთხვევაში არის მესამე კატეგორიაც - ახალბედები, რომლებიც მეორად სცენებს ითვისებენ. შაბათს სამივე სცენა მთავარი იყო და სამივეგან ყველა გამომსვლელი ჰედლაინერი იყო. ამას ემატებოდა ჟანრობრივი სიჭრელე. ერთმანეთში აზელილი პანკი, მეტალი, ალტერნატივა, თრიფჰოპი და ელექტრონიკა შანსს არ ტოვებდა სათანადო განწყობის შესაქმნელად. ამ მხრივ შედარებით ლოგიკური იყო აბანოთუბნის სცენა, რომელზეც Me and My Monkey და The Forest გამოდიოდნენ. მათი მუსიკა ისე არ ქმნიდა კონტრასტს, როგორც შარდენზე გამომსვლელი The Georgian და Kate and Me-ს მუსიკა. თუ პირველები ენერგიული (პოსტ) პანკით შეეცადნენ მსმენელ-მაყურებლის გამოცოცხლებას, მეორე ჯგუფის მოთრიფჰოფო, შედარებით ნელი მუსიკა უსიამოვნოდ მოხვდა ყურს. სხვათა შორის, აპარატურა კარგ ხმას გამოსცემდა, კომპოზიციებს შორის ტექნიკური შეფერხებები მინიმალური იყო, თუმცა, მთავარი შეფერხება ჯერ წინ იყო, ოღონდ არატექნიკური.
ფესტივალის დევიზი - მუსიკა ათავისუფლებს - ზუსტად ერთ საათში დაიმსხვრა. მსმენელი ვერ გაათავისუფლა ვერც პანკმა, ვერც თრიფჰოფმა და ვერც ფუჟენმა. განსაკუთრებით პარადოქსული იყო პანკ როკის ფონზე გაშეშებული მსმენელი. პლანეტარული სევდით შეპყრობილი გოთების უემოციობა შეიძლება გასაგები იყოს, სამაგიეროდ სრულიად გაუგებარია „მოპანკო” ნაწილის ინერტულობა. მსმენელი ვერც მაშინ გამოფხიზლდა, როცა სცენაზე ასული Kate and Me მოულოდნელად დაადუმეს. როგორც ორგანიზატორმა განმარტა, სიონში პატრიარქი მივიდა და დაკვრა დროებით უნდა შეეწყვიტათ.
აბანოთუბანში პატრიარქი არ მისულა, სამაგიეროდ მივიდა გიგი უგულავა. მის მისვლამდე Me and My Monkey-მ შეძლო მსმენელი აეცეკვებინა, მაგრამ მერის მისვლისთანავე უმეტესობამ ცეკვა შეწყვიტა და ქალაქის თავისა და ადგილობრივი უხუცესების ნარდის თამაშზე გადაერთო.
მთლიანობაში ფესტივალი შედგა, მაგრამ იდეა - მუსიკა, როგორც თავისუფლება - ჩავარდა. მიზეზი ალბათ თანაბრად არის მსმენელსა და ორგანიზატორებში, ყველაზე ნაკლებად კი - შემსრულებლებში. მათ მაქსიმუმი გააკეთეს.
