მეორე სეზონია იმართება საქართველოს მოდის კვირეული, რომელიც თბილისში მოღვაწე მოდელიორების და მოწვეული სტუმრების კოლექციებს აჩვენებს. მოდის კვირეული პირველ რიგში ახალი დიზაინის, ტანისამოსის ინდუსტრიის და შემოქმედებითი პროცესების ამსახველი მოვლენაა, ჩვენთან კი სახალხო მხიარულების, თბილისობის ნაწილი იყო. დასაფასებელი ამ ღონისძიების ევროპელი სტუმრები იყვნენ, მნიშვნელოვანი კრიტიკოსები, სტილისტები, ბლოგერები – ადამიანები, რომლებიც აცოცხლებენ მოდის ინდუსტრიას.
წარმოუდგენელია კარგი დიზაინი არსებობდეს ქვეყანაში, სადაც არ არის შესაბამისი, თანამედროვე ძლიერი ინფრასტრუქტურა, სწორედ ამიტომ, კვირეულზე წარმოდგენილი კოლექციები საკმაოდ უსუსურად გამოიყურებოდა.
4 დღის განმავლობაში რუსთაველის თეატრსა და საჯარო ბიბლიოთეკაში მოწყობილ 3 პოდიუმზე სუსტი კოლექციებით 19 ქართული მოდის სახლი და 4 უცხოელი დიზაინერი წარდგა. გასპარ იურკევიჩის და აილაბ მილანოს კოლექციები საინტერესო გახლდათ. არ იყო ცუდი ქეთი ჩხიკვაძე, გოლა და პეპელა. ზოგადად კი ქართველი მოდის დიზაინერების კოლექციები ინდივიდუალური, ღრმა ძიებების მაგიერ ან პირდაპირ ბაძავენ ცნობილ დიზაინერებს, ან უკვე ცნობილი, შემდგარი მოდელების უსახურ ასლებს აკეთებენ. უცნაურია, მაგრამ მედიაც მომენტალურად იწყებს „თბილისი Live”-ის პირობებში მათი მოულოდნელად დაწყებული ვარსკვლავური ცხოვრების მონიტორინგს და არ ინტერესდება კომპეტენტური კრიტიკით, რეალური ნამუშევრით. გასაოცარია, რომ კრიტიკოსებთან და მოდის ინდუსტრიის წარმომადგენლებთან არ გაიმართა სერიოზული დისკუსია, აზრის გაცვლა. ამ მხრივ ჟურნალისტები და მოდელიორები ერთნაირად მორიდებულები აღმოჩნდნენ.
ჩამოსულ სტუმრებს შორის გახლდათ საფრანგეთის Prêt-à-Porter-ის ფედერაციის პრეზიდენტი ჟან-პიერ მოშო, სტილისტი ქეტრინ ბაბა, Style.com-ის კრიტიკოსი ბეტ არნოლდი და ბლოგერი იუვენ როდიჩი. პარიზელი როდიჩი ამჟამად ლონდონში ცხოვრობს, ბევრს მოგზაურობს, ფოტობლოგინგითაა დაკავებული და ცნობილი წიგნის და ბლოგის Facehunter-ის ავტორია. მან თბილისში უამრავი ფოტო გადაიღო და თავისი შთაბეჭდილებების გამოქვეყნება უკვე დაიწყო: „ეს სივრცე განსხვავებულია სხვა ადგილებისგან, სრულიად არასაბჭოთაა, პარიზისა და ბომბეის ნაზავია. მინდა ხალხის, უბრალო ცხოვრების და სოციალისტური პერიოდის არქიტექტურის ნახვა, მაინტერესებს ყველაფერი რეალური, ნაღდი”. ჟან-პიერ მოშომ კი ლაკონურად დაახასიათა მოდის კვირეული: „მოდაში ინდივიდუალიზმი და შრომის სიყვარული მთავარია, კვირეული ახალია, საინტერესო დასაწყისია, მაგრამ დიდი ძალისხმევა გჭირდებათ, რომ დღესასწაული საქმედ აქციოთ”.
წარმოუდგენელია კარგი დიზაინი არსებობდეს ქვეყანაში, სადაც არ არის შესაბამისი, თანამედროვე ძლიერი ინფრასტრუქტურა, სწორედ ამიტომ, კვირეულზე წარმოდგენილი კოლექციები საკმაოდ უსუსურად გამოიყურებოდა.
4 დღის განმავლობაში რუსთაველის თეატრსა და საჯარო ბიბლიოთეკაში მოწყობილ 3 პოდიუმზე სუსტი კოლექციებით 19 ქართული მოდის სახლი და 4 უცხოელი დიზაინერი წარდგა. გასპარ იურკევიჩის და აილაბ მილანოს კოლექციები საინტერესო გახლდათ. არ იყო ცუდი ქეთი ჩხიკვაძე, გოლა და პეპელა. ზოგადად კი ქართველი მოდის დიზაინერების კოლექციები ინდივიდუალური, ღრმა ძიებების მაგიერ ან პირდაპირ ბაძავენ ცნობილ დიზაინერებს, ან უკვე ცნობილი, შემდგარი მოდელების უსახურ ასლებს აკეთებენ. უცნაურია, მაგრამ მედიაც მომენტალურად იწყებს „თბილისი Live”-ის პირობებში მათი მოულოდნელად დაწყებული ვარსკვლავური ცხოვრების მონიტორინგს და არ ინტერესდება კომპეტენტური კრიტიკით, რეალური ნამუშევრით. გასაოცარია, რომ კრიტიკოსებთან და მოდის ინდუსტრიის წარმომადგენლებთან არ გაიმართა სერიოზული დისკუსია, აზრის გაცვლა. ამ მხრივ ჟურნალისტები და მოდელიორები ერთნაირად მორიდებულები აღმოჩნდნენ.
ჩამოსულ სტუმრებს შორის გახლდათ საფრანგეთის Prêt-à-Porter-ის ფედერაციის პრეზიდენტი ჟან-პიერ მოშო, სტილისტი ქეტრინ ბაბა, Style.com-ის კრიტიკოსი ბეტ არნოლდი და ბლოგერი იუვენ როდიჩი. პარიზელი როდიჩი ამჟამად ლონდონში ცხოვრობს, ბევრს მოგზაურობს, ფოტობლოგინგითაა დაკავებული და ცნობილი წიგნის და ბლოგის Facehunter-ის ავტორია. მან თბილისში უამრავი ფოტო გადაიღო და თავისი შთაბეჭდილებების გამოქვეყნება უკვე დაიწყო: „ეს სივრცე განსხვავებულია სხვა ადგილებისგან, სრულიად არასაბჭოთაა, პარიზისა და ბომბეის ნაზავია. მინდა ხალხის, უბრალო ცხოვრების და სოციალისტური პერიოდის არქიტექტურის ნახვა, მაინტერესებს ყველაფერი რეალური, ნაღდი”. ჟან-პიერ მოშომ კი ლაკონურად დაახასიათა მოდის კვირეული: „მოდაში ინდივიდუალიზმი და შრომის სიყვარული მთავარია, კვირეული ახალია, საინტერესო დასაწყისია, მაგრამ დიდი ძალისხმევა გჭირდებათ, რომ დღესასწაული საქმედ აქციოთ”.
