არ არის საჭირო, რომ ადამიანმა დაწვრილებით უამბოს მოძღვარს თუ რა სცოდა, ვისთან სცოდა. ხშირია შემთხვევა, როცა ადამიანი აღსარების დროს ამბობს აღსარებას და ხშირად ამბობს იმ ადამიანის შესახებ, რომელთანაც ჩაიდინა ესა თუ ის ცოდვა. გამოდის, რომ თავის აღსარებას კი არა, სხვის აღსარებას ამბობს. აი, ამიტომ, აღსარება უნდა იყოს პირადი, ადამიანმა უნდა იგრძნოს თავისი დანაშაული
