იმ ერს რა ვუთხარი, მისი ბავშვები რომ შიმშილობენ და მათხოვრობენ და ზარზეიმით ოჯახის სიწმინდის დღეს აღნიშნავს.
p.s. ოჯახის დღეს კი არ ვაპროტესტებ, ეს შესანიშნავი იდეაა, არამედ - გაწირული და ბედის ანაბარად დატოვებული ბავშვების (და ზოგადად ადამიანების) მდგომარეობას. ზედაპირულობა და მოჩვენებითობა, ესაა ყველაზე დიდი ამორალიზმი.
