ვარდების რევოლუციის დასრულების შემდეგ შეწყდა რელიგიური ძალადობა, აშკარად ასე იყო და ეს ასე გაგრძელდა, ვიდრე 2012 წლამდე. მაგრამ ის იმპულსები, რომლებიც რელიგიურ ძალადობას ასაზრდოებდა მანამდე, არსად წასულა, ხელახლა ამოხეთქა ჯერ ისლამოფობიის, შემდეგ ჰომოფობიის, შემდეგ ანტისემიტიზმის სახით. ასე რომ, საფიქრალი ბევრია, რა უნდა გაკეთდეს ამ მიმართულებით, რომ საზოგადოებამ შეძლოს დაალაგოს ურთიერთობები განსხვავებულობებთან. მე არ მგონია, რომ ეს არის ქართული კულტურის დამახასიათებელი. განსხვავებულობის მიუღებლობა შეიძლება ყველა კულტურაში იყოს, მაგრამ კულტურამ საკუთარ თავში უნდა გამონახოს ძალა დაუპირისპირდეს ამ მიდრეკილებას, რომ დაჩაგროს უმცირესობა და დაინახოს უმცირესობაში არა საფრთხე, არ აქვს მნიშვნელობა ეს როგორი უმცირესობა იქნება - ეთნიკური, რელიგიური, სექსუალური, რასობრივი - არამედ დაინახოს მოკავშირე, რომელიც მას დაეხმარება საზოგადოებისა და ქვეყნის შენებაში, კულტურის განვითარებასა და წინსვლაში.
ვარდების რევოლუცია
მეუფე მალხაზი: ვარდების რევოლუციის შემდეგ შეწყდა რელიგიური ძალადობა, ვიდრე 2012 წლამდე
